Kasumi Tendo - Newsy o anime i manga

Dziś prezentujemy zapowiedź artykułu z 12 numeru Youkou. Jak już wspominaliśmy, Kasumi współpracuje z redakcją fanzinu i zamierza dostarczać wam fragmenty artykułów (na zachętę) do czytania. Jednocześnie na stronie i w fanzinie będzie informacja o możliwości wygrania oryginalnych japońskich mang sponsorowanych przez stronę Kasumi. Wystarczy tylko odpowiedzieć na dwa proste pytania do których odpowiedzi znajdziecie np. w zinie "Youkou" i być zapisanym do Informatora Kasumi (dzięki czemu otrzymacie co tydzień świeżą porcję informacji ze świata mangi i anime). Zapraszam serdecznie do czytania.

­ Okres Meiji (1868 – 1912)

Na lekcjach historii, przy omawianiu sytuacji na świecie sprzed I Wojny Światowej, dość mało uwagi poświęca się Japonii i jej przeobrażeniom, jakie w tym czasie się dokonały. To zrozumiałe, gdyż dla każdego ucznia liceum, im mniej materiału do nauki tym lepiej, ale mnie jako osobie zafascynowanej Krajem Kwitnącej Wiśni te kilka suchych faktów zwyczajnie nie wystarczyło. Skoro tak, nie pozostaje mi nic innego jak przedstawić, Wam - drodzy czytelnicy ów burzliwy okres w dziejach Japonii.

Podstawową informacją jaka będzie nas interesowała jest umieszczenie w czasie. Bezpośrednio przed „Epoką światłych rządów”, władzę w kraju dzierżył ród Tokugawa – shogunat, jak wiemy panował wtedy wszechogarniający feudalizm. Jednakże wszystko ma swój koniec - epoka Edo odchodzi w cień, na pierwszy plan wysuwają się nowe poglądy, idee, by wzajemnie się ścierać i zmieniać zapatrywanie na świat. Dnia 6 IV 1868 roku została sformułowana, pod nadzorem Iwakury Tomomiego, proklamacja cesarska (go-ka-jo-no seimon). Składała się ona z pięciu paragrafów i zawierała ogólnikowe zasady rządzenia. Pozwolę je sobie w tym momencie przytoczyć:

1. Zwołane będą zgromadzenia obradujące i wszystkie sprawy państwowe rozstrzygane będą na podstawie opinii publicznej.

2. Wszystkie klasy społeczne, zarówno rządzący, jak i rządzeni, zjednoczą się we wspólnym wysiłku dla kraju.

3. Wszystkie klasy społeczne będą mogły realizować swoje aspiracje.

4. Odrzucone będą niecywilizowane obyczaje przeszłości i wszystko zostanie oparte na zasadach sprawiedliwości i praworządności.

5. Wiedza będzie poszukiwana na całym świecie, dzięki czemu wzmocnione zostaną podstawy cesarstwa.

Po przysiędze cesarskiej [pamiętajmy, że cesarzem był Mutsuhito – ur. 3 listopada 1852 w Kioto, zm. 30 lipca 1912 w Tokio. Przeniósł on stolicę z Kioto do Edo, zmieniając jego nazwę na Tokio. Miasto to odbudowywało się wtedy po wielkim trzęsieniu ziemi z 1857 r. i pożarach, które strawiły papierowo-drewnianą zabudowę i spowodowały śmierć 107 tys. ludzi] wypadki potoczyły się szybko. W czerwcu ogłoszono „księgę struktury rządu” (seitaisho), która składała się z 15 paragrafów i wprowadzała podział na władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, które miały być sprawowane przez Dajokan jako najwyższy organ rządowy.

Należało jeszcze ostatecznie „obalić feudalizm”. Do tego niewątpliwie przyczyniła się akcja zwana „zwrotem rejestrów” (hanseki – hokan). Pod wpływem swoich wasali panowie Shimazu, Yamanouchi, Mori i Nabeshima wystosowali do cesarza wspólny memoriał, w którym prosili, aby zechciał przyjąć tytuły własności ich dóbr. Do marca 1869 r. hany Satchodochi zrzekły się swojej autonomii i przekazały cesarzowi rejestry poddanych. W 1871 r. reskrypt cesarski odebrał pozostałym 17 daimyo prawa do ziemi oraz poddanych i nikt się już temu nie sprzeciwiał.

Do niepokoju, a następnie do buntowniczych incydentów przyczyniła się również próba rządowa wprowadzenia shinto na pozycję religii państwowej. Dekret w tej sprawie wydano jeszcze w 1868 r. Nazywał się Shimbutsu-bunri-rei (Dekret o rozdzieleniu shinto i buddyzmu). Jego celem było oczyszczenie shinto z synkretycznych naleciałości i utworzenie religii narodowej, zespalającej poczucie jedności narodu i wynoszącej osobę cesarza jako centralny punkt kultu. Ta idea podlegała rozmaitym przemianom, zanim ostatecznie przybrała formę tzw. kokka-shinto (shinto państwowego) i tego, co nazywamy tennoizmem (kultura cesarza: od tenno – cesarz). W pierwszych latach okresu Meiji nie znalazła ona powszechnego uznania. Ów dekret nie wspominał o chrześcijaństwie, jakkolwiek ten problem nabierał ostrości w miarę zwiększania się liczby cudzoziemców na terenie Japonii. Dopiero w roku 1873, po powrocie do kraju Iwakury (ówczesnego szefa rządu), któremu minister amerykański dał do zrozumienia, że stosunki japońsko-amerykańskie mogą ulec pogorszeniu jeśli Japonia nie zmieni swego nastawienia do religii chrześcijańskiej, zarządzenia anty-chrześcijańskie zostały cofnięte.

Hasłem dnia w całej Japonii, od Kyushu po Hokkaido, była modernizacja.(…)

Autor: Jeanne ^_^

Dalsza część artykułu znajduje się w dwunastym numerze czasopisma „youkou”, który w postaci elektronicznej (*.pdf) można pobrać z tej strony: www.youkou.pl
Link bezpośredni: http://www.youkou.pl/download/youkou_12.pdf