Moim zdaniem kwestia "Renusiu, jak się cieszę, że Cię widzę!" brzmi o wiele naturalniej niż "Rena-chan, jak się cieszę...".

Jesteś pewna, że naturalniej brzmi Rena-chan?? Co przeciętnemu czytelnikowi powie "-chan"? Nie wszyscy nawet wiedzą, jak to się czyta!

E, to już chyba prędzej od Renaty...? Swoją drogą, skąd przekonanie, że się zaśmieje? Pytałaś jakiejś Reginy?

No właśnie. Podobnie jest ze zdrobnieniami. Po co sięgać po sufiksy, jeśli mamy pod ręką swojski, naturalny (będę się przy tym upierał) instrument?

A niby wg jakiego klucza mialoby sie tlumaczyc twoim zdaniem japonskie imiona na polski?? Owszem od biedy Rena mozna przetlumaczyc na Renata (choć nadal uwazam ze to glupie), ale na jakie polskie odpowiedniki przetlumaczylbys takie imiona jak chocby: Kirara, Kyyuzo, Goku (BTW w DB jedno imie "przetlumaczyli" na polski i brzmialo raczej debilnie), Shinji, Rei, Zelgadis, Rezo itd. itp.

To tak jakby w książkach zagranicznych autorow byłyby tłumaczone imiona. Np. John na Jan. Beznadzieja:P

Po pierwsze prosze się do mnie zwracac per: "jesteś" i "pytałeś" ;-D

A poważnie mówiąc Paweł, czy sugerujesz że nikt nie zwraca uwagi na przypisy tłumaczy?

PD Renusia nadaję się do piaskownicy. To zdrobnienie na poziomie kilkuletnich dzieci (jak Michaś lub Tomuś), a o ile pamiętam bohaterowie .hacka są jednak trochę starsi.

Ewentualnie można odmienic imie i pozostawić suffix bez zmian... "Lubię Renę-chan"

I Twoim zdaniem to naprawdę lepiej wpada w ucho polskiego odbiorcy niż "lubię Renusię / Renkę"?Do czego zmierzam? Ano do tego, że gdy nazwa własna pojawia się w jakimś środowisku językowym, zaczyna ona naturalnie podlegać prawom rządzącym danym językiem. Może się to podobać lub nie, ale tak już po prostu jest.

Jeśli chodzio Davida B. to jest on dość popularny, stąd jego imię zostało "spolszczone" (pomijając juz fakt że imię Dawid ma swój polski odpowiednik - ten sam źródłosłów, etc., którym to nie moze sie pochwalić Rena).

Pozatym niestety, obawiam sie ze nikt z czytelników ".hacka " nie nazwie swej córki Rena, by mówić do niej potem "Renisiu".

Na koniec zaś zgadzam się z iss'em (On też jest facetem, mimo dziewczynki w avie! ) że wymyslanie zdrobnień trąci piaskownicą.

nie chodzi mi o TŁUMACZENIE imion tylko o ich ODMIANĘ tudzieş ZDROBNIENIA

czyta ktoś mangę, trafia na obco brzmiące "Rena-chan", zastanawia się, cóż to takiego, zauważa przypis, czyta przypis, patrzy raz jeszcze - acha, czyli to jest zdrobnienie! Nie sądzisz, że ciut negatywnie wpływa to na płynność czytania

No dobrze, zamiast D.B. weźmy umownego Owena McFarrela. Odmienia się? Ano odmienia. Można zdrobnić na "Owenek"? Czemu nie?

czy nie uwazasz ze czytelnik jesli raz przeczyta taki przypis to bedzie juz pamietal co to chan oznacza i nastepnym razem juz nie bedzie musial patrzec, a biorac pod uwage ze sufiksow jest ograniczona ilosc, to miejsc w ktorych by sie musial zatrzymywac i czytac przypisy tez nie jest wcale tak wiele

Prezydent Clinton na całym świecie znany jest jako Bill i nie słyszałem, żeby ktoś w Polsce mówił o nim np. Willuś (a tak chyba wypadałoby po polsku zdrobnić Williama). Z tego samego powodu jestem za formą Rena-chan niż Renusia.

Pozostawienie sufiksów likwiduje część problemów przy tłumaczeniu i pokazuje też kawałek innej kultury. Nie należy naginać tłumaczeń do Polskiej kultury. Manga jest czymś obcym i nie widzę w tym sensu. Podobnie jak np. zastępowanie dialektu z Osaki gwarą śląską (wiem że to inna manga i inny tłumacz, ale to interesujący przykład). Od razu powiem, że najlepszy wariant wg mnie to użycie kursywy dla zaznaczenia dialektu i jakieś objaśnienie na początku lub przy pierwszym wystapieniu dialektu. Lepiej pozostać przy formie bliższej oryginałowi, a kilka dodatkowych informacji kulturowych nikomu nie zaszkodzi..

Myślę,że najważnejsze to oddać klimat mangi a nie tłumaczyć doslownie.W 3cim tomie pada hasło "kopytko".Nie wierzę,żeby używał tego w Japonii,ale na 100% jest tam jakiś odpowiednik.Jakby ktoś użył tego co było w oryginale nikt nic by z tego nie kapował(no może poza niewielką grupką osób zorientowanych i to bardzo).

Zarówno to jak i te zdrobnienia tworzą klimat wywołujący u czytelnika polskiego uczucia podobne jak u japońskiego i już.I apeluję: pamiętajcie o rozbiezności kultur ><

Owszem, ale jest ZNANY pod takim, a nie innym zdrobnieniem, ergo - to już przyszło do nas w takiej formie. Czy gdyby nikt w Polsce nie wiedział, jak się zdrabnia imię "William", zdrobniono by je na "Billa"?

Życzę powodzenia w wyjaśnianiu istotnych cech dialektu Kansai w przypisie

Jako anglista powiem ci tak... Bill to skrót od William tak jak Dick jest skrótem od Robert.... Nie pytaj proszę czemu... Anglicy i Amerykanie zwalają odpowiedzialność jedni na drugich...

Starczy dać link do wikipedii, albo po prostu informacja w stylu: "dialekt używany tu i tu". Jeśli ktoś się zainteresuje na pewno zanjdzie sobie książkę/stronę z której otrzyma wszystkie konieczne informacje. Przypominam że to ma być manga a nie rozprawa doktorska pt. "Współczesne dialekty j. japońskiego" i nie może przecież obejmować tylko i wyłącznie warstwy semantycznej tekstu.

Dowcip językowy... co to ma wspólnego z meritum sprawy???
Przypominam że dyskusję zaczęliśmy od kwestii czy lepiej dodawać polskie zdrobnienia czy pozostac przy japońskich suffixach.

Co do odwcipów i gierek słownych radzę ci Pawle, obejrzeć sobie choć jeden odcinek serii "Yakitate Japan!!" Sub A-Es-ów jest pełen dopisków i przypisów, jest też masa dowcipów z powodzeniem tłumaczonych. Mimo to podejrzewam że wiekszośc dowcipów przesmyrnęła sie przez sito tłumaczenia niezauwazona... dlaczego?
Pozwól że podam ci przykład:
W jednym ze swoich opowiadań Terry Pratchett przedstawia rozmowę trolla z Coenem Barbarzyńcą. W pewnym momencie troll przedstawia mu swojego syna mówiąc: "That's the chip of the old block".
Teraz Pawle zdecyduj czy wolisz część semantyczną (chip of the old block to polskie syn swojego ojca) czy śmieszną (troll to istota zbudowana z kamienia, bloku skalnego)?